نظرسنجی‌های میدانی و چالش تعمیم
✍ با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری، نظرسنجی‌های انتخاباتی و گزارش آن ها از واقعیت، مورد توجه کثیری نخبگان و مردم قرار می‌گیرند. مهمترین اصل در صداقت یک نظرسنجی، قدرت تعمیم آن است و این زمانی محقق می‌شود که کلیه افراد جامعه، شانسی برابر برای حضور در آن داشته باشند. به عنوان مثال اگر یک نظرسنجی مبتنی بر پرسش از دو هزار شهروند بالای ۱۸ سال ایرانی است، کلیه افراد بالای ۱۸ سال باید شانس این را داشته باشند که به عنوان نمونه انتخاب شوند. این پرسشی بزرگ و اساسی پیش روی نظرسنجی‌های میدانی است.
اجرای نظرسنجی در میادین و معابر اصلی شهرها و روستاهای کشور(آنطور که نظرسنجی اخیر ایسپا نشان می‌دهد و آنگونه که رویه مرسوم نظرسنجی‌های واحد نظرسنجی صداوسیما است) ولو با حجم نمونه بالا، زمانی تصویری صادقانه از واقعیت را پیش روی مخاطب می‌گذارد که فرض بگیریم همه افراد در طول روز از معابر و میادین اصلی شهر عبور می‌کنند! در حالی که ناگفته پیداست، بخش قابل توجهی از افراد جامعه (زنان خانه‌دار، افراد مسن، ترددکنندگان با خودروی شخصی و ...) اساساً شانس قرار گرفتن در این نظرسنجی را ندارند. در نتیجه این گونه نظرسنجی‌ها با این چالش جدی روبه‌رو خواهند بود که قابل تعمیم به جامعه آماری مورد نظر نیستند.